Don Chak Jhapatleli (दोन चाकं झपाटलेली)

२००० सालापुर्वीचा - 'इंटरनेट, सेलफोन' जमान्यापुर्वीचा काळ असला म्हणून काय झालं ? आमची 'दोन चाकं' जेव्हा गरुडभरारीची झाली तेव्हा देशोदेशींचे रस्ते जणू आकाशासारखे मुक्त झाले. 'आयफेल टॉवर','नायगारा', 'ऑक्सफर्ड प्युनिव्हर्सिटी' तर हॉटेलांत मुक्काम करणारे सारेच पर्यटक पाहतात.आअम्च मुक्काम तंबू ठोकून वा युथ होस्टेल्समध्ये वा मोटेल्समध्ये झाला. देशोदेशींची पर्यटकप्रिय स्थळं, निसर्गनिर्मित नि मानवनिर्मित चमत्कार आम्ही पहिलेच. पण त्याहीपलीकडे…१८६७ साली बनलेली आदिम सायकल, शतकापूर्वी मातीत सोन्याचा अंश सापडल्याने जी 'सुवर्णभूमी ' झाली होती,तिची सुवर्णांश ओसरल्यानंतर झालेली ओसाड 'भूतनगरी';'न्यूडबीच' वरचं नग्नविश्व; नाशबाजांच्या सुयांच्या खचांमुळे,झाडाफुलांच्या उद्यानाचं झालेलं 'निडल पार्क';आदी अनवट चीजा त्या ३२० दिवसांच्या भ्रमंतीत आम्हाला पाहता आल्या. हॉलंडमधल्या गुरुद्वारात खलिस्तानी पासपोर्ट -व्हिसा नि खलिस्तानी चलनाच्या प्रतिकृती पाहताना आम्ही क्षोभग्रस्त, शोकग्रस्त झालो. जगातले २४ देश सायकलींवरून फिरताना; भिन्नभिन्न संस्कृती, भाषांचे अडसर आणि परदेशस्थ भारतीयांची स्वदेशओढीमुळे होणारी अखंड काळीजकुरतड आम्हाला अनुभवता आली. 'सायकल वापर : प्रदूषणमुक्त पर्यावरणासाठी' हा जिवंत संदेश,शब्दांशिवाय कृतीने नि भारत देशाच्या वतीने देत फिरताना आमचे देशोदेशी सत्कार झाले. पण त्याहून महत्वाचं हे होतं,की-५ते +४८ अंश सेल्सिअस अशा भयकारी तापमानातून, क्रूर वादळवाऱ्यातून दिवसातले कित्येक तास सलगपणे सायकल चालवताना आम्हाला आमच्या क्षमता तपासून पाहता आल्या. मोहिमेच्या आखणीतल्या आव्हानाने आणि त्या ३२० दिवसांच्या आंतरराष्ट्रीय सायकलसफारीने आम्हाला हयातभराची समृद्धी दिली.