Showing Books By Publisher : Popular Prakashan

Unhe Aani Paus. (उन्हे आणि पाउस)

Bahurupi .(बहुरूपी)

Gandharvyug (गंधर्वयुग)

Donhi (दोन्ही)

Eka Mungiche Mahabharat (एका मुंगीचे महाभारत)

"आपलं जीवन ही एक महाभारतासारखी कथा आहे अशी उत्कट जाणीव प्रत्येकाला असतेच असं नाही. मला मात्र थोडं जाणतेपण आल्यापासून माझंच नव्हे तर माझ्या आसपासचं सर्व ही एक महान कथा आहे नव्हे, तर कथासागर असं उत्कटतेनं जाणवत राहिलेलं आहे. या अनंत कथासागरावर माझ्या जीवनाच्या इवल्याशा होडक्यातून मी केलेल्या मुशाफिरीची ही कथा आहे , हा सारा कथासागर आत्मासात करण्यासाठी लागणारी प्रतिभा आणि कर्तुत्व एखाद्या व्यासाला लाभतं. मला या गोष्टी लाभलेल्या नाहीत ते उत्तरोउत्तर अधिकाअधिक जाणवत गेलेलं आहे पण असं असूनही जिद्ध मात्र बाळगली ती व्यासानं केलं तसं काही करण्याची. हे किती हास्यपद आहे हे कळण्याइतकी विनोदबुद्धी मला सुदैवान लाभली आहे. पण म्हणून ती जिद्ध काही कमी झाल नाही. म्हणून या आत्मकथेला मी 'एका मुंगीचे महाभारत' म्हटलं आहे. या मुंगीला जसा व्यासांचा संदर्भ आहे, मानवी जीवनाच्या व प्रयत्नांच्या हास्यास्पदतेचा संदर्भ आहे तसाच मर्ढेकरांच्या कवितेचाही आहे. खरं म्हणजे शेक्सपिअरपासून आयनेस्कोपर्यंत तिला अनेक वाड्मयीन संदर्भ आहे."

Roopavedh (रूपवेध)

मराठी रंगभूमी आणि हिंदी मराठी चित्रपटांमधल्या अनेक भूमिका आपल्या दमदार अभिनयाने अजरामर करणारा रंगकर्मी, ‘रूपवेध’ ही नाट्यसंस्था सुरू करून चाकोरीबाहेरची अनेकानेक उत्तम नाटके रंगमंचावर आणणारा दिग्दर्शक, निर्माता, नाटकांबरोबरच साहित्य, संगीत अशा कलांमध्ये गती असणारा रसिक, सामाजिक कृतज्ञता निधी, अंधश्रद्धा निर्मूलन, विचारस्वातंत्र्याची चळवळ अशा समाजोपयोगी चळवळींशी जोडलेला सामाजिक कार्यकर्ता असे डॉ. श्रीराम लागू यांच्या व्यक्तिमत्त्वाचे अनेकविध पैलू उलगडणारे पुस्तक ‘रूपवेध’. मराठी रंगभूमी, चित्रपट, सेन्सॉरशिप आणि अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य, अंधश्रद्धानिर्मूलन अशा अनेक विषयांवर डॉक्टरांनी आपली स्पष्ट आणि परखड मते मांडली आहेत कधी लेखांतून, कधी भाषणांमधून तर कधी मुलाखतींमधून. डॉक्टरांच्या बहुआयामी व्यक्तिमत्त्वाच्या या विविधरंगी पैलूंवर प्रकाश टाकणारे त्यांचे लेख, भाषणे आणि पुष्पा भावे, रामदास भटकळ, निखिल वागळे, जब्बार पटेल, महेश एलकुंचवार, अतुल पेठे, सुधीर गाडगीळ, रेखा इनामदार साने, विनया खडपेकर यांच्याबरोबरच विविध क्षेत्रांतील अनेक मान्यवरांनी घेतलेल्या डॉक्टरांच्या मुलाखती यांचे संकलन ‘रूपवेध’ या पुस्तकात केले आहे. मोठ्या आकारातील पाचशे पानांच्या या पुस्तकाचे मुखपृष्ठ आणि मांडणी सुभाष अवचट यांची असून पुस्तकाचे आशयमूल्य आणि निर्मितीमूल्य यांकडे विशेष लक्ष पुरवणार्‍या ‘पॉप्युलर’च्या पुस्तकांच्या परंपरेला साजेसे हे पुस्तक आहे.

Punha Tukaram (पुन्हा तुकाराम )

Priya Babu Aanna (प्रिय बाबुआण्णा)

ख्यातनाम कथाकार जी. ए, कुलकर्णी यांच्या व्यक्तिमत्त्वाचे काही वेगळे, हृद्य पैलू "प्रिय बाबुअण्णा' या पुस्तकातून प्रकाशात आले आहेत. जीएंच्या मावसभगिनी नंदा पैठणकर यांनी आपल्या मावसभावाच्या आठवणी समरसून[...]

Aharatun Upchar (आहारातून उपचार)

प्रसिद्ध आहारतज्ज्ञ डॉ. अंजली मुखर्जी यांच्या Healing with Food या लोकप्रियतेचा उच्चांक गाठलेल्या पुस्तकाचा हा मराठी अनुवाद. ‘आरोग्य आणि पोषक आहार’ याचे दुसरे नाव म्हणजे डॉ. अंजली मुखर्जी! अन्नामध्ये रोग बरा करण्याची जी अंगभूत ताकद असते, तिचे यथायोग्य सादरीकरण डॉ. अंजली मुखर्जी यांनी या पुस्तकातून केले आहे. आधुनिक जीवनपद्धती आणि त्यातले ताणतणाव यामुळे जास्तीत जास्त लोक निरनिराळ्या व्याधींनी त्रस्त झालेले दिसतात. त्यातूनही हृदयरोग, मधुमेह आणि कॅन्सर हे सर्वाधिक मृत्यू होण्यास कारणीभूत ठरणारे तीन रोग आधुनिक जीवनशैली व खानपान यांचे परिणाम आहेत. त्यामुळेच योग्य खाण्या-पिण्याच्या सवयी रोगप्रतिबंधक असतात, याचाच पुरस्कार करणार्‍या डॉ. अंजली मुखर्जी यांनी आहारातून उपचार या पुस्तकातून रोग बरा करण्याचे साधनही अन्नच आहे हे सिद्ध केले आहे.

Katha Eka Bakulachi ( कथा एका बकुळची)

Ek Jhad Aani Don Pakshi..... (एक झाड आणि दोन पक्षी

Common Man (कॉमन मॅन)

ज्येष्ठ समाजसेवक अण्णा हजारे यांच्या आंदोलनात या वेळी कोणीही न सांगता सामान्य माणूस सहभागी झाला. सामान्य माणसाची ती उत्स्फूर्त प्रतिक्रिया होती. अशाच सामान्य माणसाचं चित्रण या पुस्तकात आहे. सामान्य माणूस गांजला जात असतो, पिचला जातो. त्याचे सर्व बाजूंने शोषण होत असते, शोषणातच उद्रेकाचं बीज असतं. लाव्हा अचानक उसळत नसतो. अनेक घटना घडल्यावर तो उसळतो. या पुस्तकात सामान्य माणूसच केंद्रस्थानी आहे. बबन मिंडे यांनी लिहिलेल्या या कादंबरीतल्या सदाशिव नारायण नवगिरेची अस्वस्थता वाचकाला अस्वस्थ करते. मिंडे यांच्या लेखनाचे हे यश आहे.

Pingalavel (पिंगळावेळ)

Mahatma Jyotirao Phule (महात्मा जोतीराव फुले)

'महात्मा जोतीराव फुले : आमच्या समाजक्रांतीचे जनक' या चरित्र -ग्रंथात कीरांनी एक माणुसकीने ओथंबलेला महात्मा सजीव, साकार केला आहे महात्मा फुले यांच्या जीवनाचे विस्तृत आणि यथातथ्य दर्शन कीरांनी घडविले आहे. अवीट गोडीचा हा ग्रंथ सर्वांगसुंदर नि संग्राह्य आहे. महाराष्ट्रातीलच नव्हे तर भारतातील समाजक्रांतीचे दर्शन घडविणारा हा अमोलिक ग्रंथ अत्यंत वाचनीय, उदबोधक नि स्फूर्तीदायक आहे. या महापुरुषाचे हे समग्र चरित्र महाराष्ट्रातील विचारवंताना, समाजसेवकांना नि राष्ट्रीय कार्यकर्त्यांना मार्गदर्शक ठरेल.

Vajanatil Chadhautar (वजनातील चढउतार)

भारतातील लठ्ठपाणावरील वैद्यकीय चिकित्सेचे जन्मदाते म्हणून डॉ. विनोद धुरंदर यांना ओळखले जाते. १९४५ साली एम.बी.बी.एस चे शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर त्यांनी बालचिकित्सेवरील पदवी मिळविली. त्यानंतर हेक्स्ट ङ्गार्मा, पार्क डेव्हिस ङ्गार्मा या ठिकाणी वैद्यकीय अधिकारी म्हणून काम पाहिले. मुंबई महानगर पालिकेचे दवाखाने आणि शाळा यांमधून वैद्यकीय अधिकारी म्हणून त्यांनी काही काळ काम केले. त्याचप्रमाणे मुंबईतील केइएम इस्पितळातही काही काळ ते कार्यरत होते. सुरुवातीच्या काळात स्वतः लठ्ठ असलेले डॉ. विनोद धुरंधर यांनी स्वतःवरच वजन कमी करण्याचे विविध प्रयोग केले आणि नंतर लठ्ठपणावर उपचार करण्यासाठी मुंबईमध्ये उपचार केंद्र सुरू केले. पन्नास वर्षांपूर्वी सुरू झालेल्या या उपचार केंद्राचा आजवर सुमारे पावणेदोन लाखांहून अधिक रुग्णांनी लाभ घेतला आहे. All India Association for advancing Research in Obesity ( AIAARO) ‘ना नफा ’ तत्त्वावर चालणार्‍या व्यावसायिक संघटनेचे ते संस्थापक अध्यक्ष आहेत. अन्न आणि आहार या विषयावर एम.एस. पदवी प्राप्त केलेले डॉ. निखिल धुरंधर हे डॉ. विनोद धुरंधर यांचे पुत्र असून लठ्ठपणा या विषयावरील त्यांचे कार्य महत्त्वाचे आहे. रॉचेस्टर सेंटर फॉर ओबेसिटी रिसर्च ऍण्ड ट्रिटमेंट या संस्थेचे मानद संचालक म्हणून काही वर्षे डॉ. विनोद धुरंदर कार्यरत होते. ‘द ओबेसिटी सोसायटी’ या संस्थेच्या विविध पदांवर त्यांनी कार्य केले आहे. सध्या ते अमेरिकेतील पेनिंग्टन बायोमेडिकल रिसर्च सेंटर, इन्फेक्शन्स ऍण्ड ओबेसिटी लॅबोरेटरी येथे प्राध्यापक म्हणून कार्यरत आहेत. ‘द इंटरनॅशनल जर्नल ऑफ ओबेसिटी’, ‘ओबेसिटी रिसर्च’, ‘द ओपन ओबेसिटी जर्नल’ या लठ्ठपणाशी संबंधित नियतकालिकांच्या संपादकीय कार्यकारिणीसाठी त्यांनी महत्त्वपूर्ण योगदान दिले आहे. न्यूट्रिशन सोसायटी ऑफ इंडियाचा १९९० सालचा ‘युवा वैज्ञानिक पुरस्कार’ त्यांना लाभला होता.

Shambhar Mi (शंभर मी)

B.Balicha (ब.बळीचा)

Bharari (भरारी)

Hindolyavar (हिंदोळ्यावर)

Adhantar (अधांतर)

Vasunaka (वासूनाका)

वालपाखडी मुंबईत कोठेतरी नांदते आहे. वासूनाका ही तिची चावडी. येथे मामू, डाफ्या, मामा सुर्वे अशी इरसाल पुरुषमाणसे आहेत आणि भानू, बायजी यांच्यासारख्या तरबेज बायका आहेत. मौलागिरी व चैन करणे, लस्सी आणि हातभट्टीची दारू पिणे, आकडे लावणे आणि पोरी फितवणे हाच नाक्यावरच्या टोळक्याचा धंदा आहे. मुंबापुरीच्या अजस्त्र, अस्ताव्यस्त, गहिऱ्या जीवनावर सभ्य पांढरपेशांचा फेस इथेतिथे संथ रेंगाळत असतो. त्याचा चिकट गढूळ गाळ मात्र अशा पाखाड्यातून व नाक्यावरून ढवळत हिंदकळत राहतो. पाप व पुण्य, सभ्य व असभ्य असे भेद या गाळात बुडून नाहीसे झालेले आहेत. सारेच विलक्षण व भेसूर वास्तव आहे पण ते या नाक्यावरच्या टोळक्याला साधे, रोजचे वाटते. भाऊ पाध्ये यांनी या वास्तवांचा उग्र कुबट वास या कथांतून पकडला आहे. नावाला मराठी, पण उर्दु, इंग्रजी व खास बनविलेल्या सांकेतिक शब्दांनी भरड झालेली या टोळभैरवांची भाषाच बेडर, लंपट वासनांच्या दर्पाने दरवळणारी आहे. परंतु वासना चाळवणारी अश्र्लीलता पाध्यांच्या या कथांतून नाही. जे काही आहे, ते भंकसपणाच्या दिशाशून्य जीवनाच्या वास्तवाचे निर्भय चित्रण आहे. वासूनाका ही कादंबरी बकाल महानगरी संस्कृतीतल्या बेकार, तरुण मुलांसंबंधी एकाच वेळी कारुण्य आणि उत्तरे नसलेले प्रश्र्न निर्माण करते. लैंगिक विकृतीचे, मवाल्यांच्या मनातील नैतिक जाणीवेचे, त्यांच्या टोळीच्या आपसातील शिस्तीचे हे चित्रण मराठी साहित्यसृष्टीत एकमेव व विलक्षण असे आहे.

Tila Tila Dar Ughad (तिळा तिळा दार उघड)

क्षण-व्यवसायाने डॉक्टर असणार्‍या ह्या लेखिकेचे कथासंग्रह, कादंबरी, नाटक, काव्य असे सगळे साहित्य दर्जेदार आणि मोजके आहे. ह्या पुस्तकातील प्रवासवर्णने ही साहित्याच्या माध्यमातून केलेल्या प्रवासाची क्षणचित्रे आहेत. ज्यातून ती करत असलेला प्रवास आणि तिच्या आवडत्या साहित्यिकाचा खूप जवळून परिचय वाचकाला होतो तिळा तिळा दार उघड.... सुरूवातीचा हा वेचा.... "ब्रॅडफर्डच्या आडवळणी रस्त्यांमधून कधी उजव्या हाताला, तर कधी डाव्या हाताला झुकांड्या घेत बस धिम्या चालीनं नेटाचा मार्ग काढीत राहते तेव्हा तिला काही दिशा असेल, मुक्काम गाठायची निकड नसली तरी इरादा असेल असं वाटतच नाही. गोलगोल फिरून आपण निघाल्या ठिकाणी परतणार असा संशय वाटायला लागतो. इतक्यात समोरच्या खिडकीतून उजव्या बाजूला जाणारा रस्त्याचा फाटा दाखवणारी बी ६१४४ हॉवर्थ अशी पाटी दिसते. आणि बस आपला अवजड देह सांभाळत नेमकी त्याच दिशेला मोहरा फिरवते तेव्हा हायसं वाटतं. मग मी जरा नीट सावध होऊन बसते. दोन्ही बाजूंच्या समोरच्या खिडक्यांतून दिसणार्‍या धावत्या दृश्याकडे पाहू लागते. माझ्या छातीत धडधड सुरू होते. या प्रवासाची मी फार फार वर्षं वाट पाहिती आहे. आता काही हरवायला नको, निसटायला नको."

Gupt Vardan ( गुप्त वरदान)

माणसाचा जीवनकलह व्यक्त करण्यासाठी मराठी साहित्यात लघुकथेचे माध्यम प्रभावी ठरले आहे. याच लघुकथेतून १९४५ च्या सुमारास नवकथेचा जन्म झाला. इंग्रजी अथवा अन्य भाषेतील कसदार, आशयसंपन्न कथांचे मराठीत रूपांतर करण्यासाठी नवकथा उपयुक्त ठरतात.‘द फेबर बुक ऑफ मॉडर्न शॉर्ट स्टोरीज’ या इंग्रजी लघुकथा संग्रहाच्या संपादिका एलिझाबेथ बॉवेन यांच्यापासून प्रेरणा घेऊन तारा वनारसे यांनी ‘गुप्त वरदान’ या कथासंग्रहात चेकॉव्ह, मोपँसा, डॉडे, काफ्का यांच्यासारख्या लेखकांच्या कथांचा अनुवाद केला आहे. वास्तवाशी जवळ जाणार्‍या, विषयाचे नावीन्य असलेल्या या लघुकथा असून, त्यांची मांडणीही वेगळी आहे.

Ratrandin Aamha Yuddhacha Prasang ( रात्रंदिन आम्ह